Leve de Walen, de Zwitsers, de Noren, de Japanners en de Brazilianen.

Zaterdag 8 juli vertrek ik naar Tokyo. Ik word enkele weken co-baas van Saatchi Japan. Het idee kwam van Kevin Roberts, grote baas van Saatchi & Saatchi worldwide, himself. Een jaar geleden lanceerde hij ‘Saatchi & Switch’: mensen met gelijkaardige functies uit zeer verschillende bureaus uitnodigen tijdelijk van job te wisselen. Met als doel mensen en culturen te mixen en ervaringen in het Saatchi netwerk te laten circuleren. Conference calls en intranetsites zijn prima, concrete ervaringen nog veel beter. Ik vond dit een fantastisch initiatief en heb me dan ook op zo’n Saatchi & Switch ingeschreven. Vanaf maandag 10 juli ga ik een tijdje meedraaien in het Japanse Saatchi.

Deze week had ik een interessante discussie met een marketingcollega. Zij bekloeg zich over het feit dat Vlaamse marketeers te weinig weten over de Waalse media en manier van leven en omgekeerd. Dat de gestage federalisering van België een slechte zaak zou zijn voor deze samenleving. Ik zei: wat een heel vervelend miniprobleem. Ik heb gezegd dat ik niet begrijp dat velen niet begrijpen dat het al lang geen kwestie meer is van Vlaamse en Waalse culturen, maar van zeer vele culturen. Dat ik niet begrijp dat men de rijkdom niet inziet van het kennismaken met andere mensen, talen, culturen en vormen van samenleven. Dat ik niet begrijp dat men niet beseft dat Internet en de hele telecom de wereld fundamenteel heeft veranderd. Dat ik niet begrijp dat men het niet normaal vindt dat armere culturen zich zullen mixen met rijkere culturen. Dat ik wel begrijp dat de multiculturele samenleving niet simpel te organiseren maar wel onvermijdelijk is. Dat ik ook wel begrijp dat elke cultuur hard aan zijn eigen groei en bloei zal blijven timmeren maar dat al die culturen wel zullen moeten samenleven. Zoals op het WK voetbal ieder land zijn vel zeer duur verkoopt maar iedereen uiteindelijk vooral van voetbal houdt.

Ik ben helemaal geen globbetrotter of fanatieke globalist. Ik heb altijd wel uitgekeken naar nieuwe ontmoetingen en ervaringen. En zo komt het dat we goede Zwitserse vrienden hebben, dat de ene dochter een jaar naar Nieuw-Zeeland is vertrokken en de andere dochter een jaar naar Venezuela, dat een goede vriend een Noor is, dat we negen maanden een Columbiaanse bij ons thuis hadden en dat ik nu even naar Tokyo vertrek. Iemand zei me nu dat ik alsmaar meer een multiculturele Vlaming word. Ik heb nog veel werk denk ik, maar het is wel een mooie eretitel. Ik wens het iedereen toe. Leve de Walen, de Zwitsers, de Japanners en de Noren. En leve de Brazilianen die een volgende keer de wereldcup zullen winnen.