jawadde

Na een veel te lange pauze ga ik mijn blog heropstarten. Meer nieuws binnenkort

Een Gelukkig Nieuw Jaar! Maar hoe doe je dat?

Ik heb in de Kerstvakantie het biezonder boeiende boek ‘Happiness’ van Richard Layard gelezen. Layard is hoogleraar economie en is prof aan de London School of Economics en Labour member of the House Lords. Layard beweert dat er in onze samenleving veel te veel aandacht is voor het Bruto Nationaal Product en veel te weinig voor het Bruto Nationaal Geluk. Hij stelt pijnlijk vast dat we met zijn allen de laatste 50 jaar wel veel rijker maar helemaal niet gelukkiger zijn geworden. Geluk is een objectief meetbare factor waar ieder van ons zich beter wat meer zou bezig houden in plaats van doelloos meet te hollen in de rat race. Want een van de redenen waarom we niet gelukkig zijn is sociale vergelijking. We willen alsmaar meer en vooral meer dan de anderen en zijn veel te weinig bezig met de dingen die echt gelukkig maken.

Dus als u van 2007 echt een gelukkig nieuw jaar wil maken, ziehier de grote zeven geluksbrengers van Layard.
1. de familie
Getrouwde of samenwonende mensen zijn gelukkiger, gezonder, helpen elkaar, geven elkaar liefde en troost. En scheiden doet lijden, dat blijkt nog maar eens.
2. ons nuttig voelen
Werk hebben, projecten realiseren, je belangeloos kunnen inzetten voor anderen, … maakt gelukkig. Werkloosheid is een ramp. Als mensen werkloos worden daalt hun geluk niet alleen door het verlies van inkomen maar minstens evenveel door het verlies van het werk zelf. Verveling is ook een ramp. Kiezen voor gemak en passiviteit is geen goed idee. Je moet bereid zijn nieuwe dingen te proberen en actief te blijven. Keynes zei het al: ‘eenmaal de economische schaarste overwonnen is verveling het grootste gevaar voor de mens’. Knoop het in uw oren. Het maakt niet uit wat u doet: tennissen, in een koor zingen, bloemschikken, een blog schrijven, garnaalvissen of walvissen bestuderen. Maar u moet wel aan de slag blijven.
3. een goede gezondheid
Natuurlijk een belangrijk criterium, maar toch geen topper! Want ‘gezondheid’ werkt vooral vanuit het negatieve: pijn en lijden kunnen ongelukkig maken. Gezond zijn maakt niet noodzakelijk gelukkig. Integendeel, velen beseffen het geluk niet van fit en gezond te zijn. En omgekeerd slagen zeer veel pijnlijdende mensen er wonderwel toch in zeer gelukkig te zijn.
4. je financiële situatie
Geld maakt een beetje gelukkig. Geld speelt een zekere rol, maar eigenlijk maar een hele beperkte. Minder dan alle andere hier geciteerde factoren. Aan hun spaarcoëfficient te zien beseffen de Belgen dit te weinig.
5. vriendschap
Vriendschap is een van de beste dingen van het leven. Maar ook de buurt, het verenigingsleven, je hele sociale omgeving. Hoe meer ‘sociaal kapitaal’, hoe meer vertrouwen, hoe meer geluk.
6. persoonlijke vrijheid en vrede
We staan er niet meer bij stil, maar onvrijheid of oorlog maakt natuurlijk zeer ongelukkig. Een afgeleide van dit criterium van persoonlijke vrijheid is de effectiviteit van het recht, een stabiele samenleving, de afwezigheid van geweld en de doeltreffendheid van de overheid. Politiek is dus wel degelijk belangrijk want het heeft een rechtstreekse invloed op ons geluk.
7. persoonlijke waarden
Ons eigen karakter. De kunst je eigen stemming een beetje te kunnen sturen en een aangenaam mens te zijn voor jezelf en degenen rond je.

Als u dus in 2007 op zoek bent naar wat meer geluk dan moet ge niet naar uw baas stappen voor een grotere wedde, ge moet niet naar een groter huis zoeken, ge moet u geen boot aanschaffen. Je moet gewoon blijven ademen, gezond blijven, je een beminnelijke partner zoeken en een schare goeie vrienden rond je verzamelen om mee op stap te gaan. Zo eenvoudig is geluk.

Voor meer info: ‘Happiness’, Richard Layard, Pinguin Books 2006. Zie ook interview met Richard Layard op http://home.planet.nl/~paans040/ned/layard.html

de 0110 concerten

Op 01 10 zijn de 0110 concerten een groot succes geworden. De oproep voor verdraagzaamheid is gelukt. Zeer mooi programma, muziek van alle kleuren, schitterende sfeer. Hopelijk heeft het vele harten beroerd en menig stemgedrag beïnvloed. Enkele adverteerders en reclamebureaus (ook wij) leverden een duit in het zakje door hun campagne voor de gelegenheid aan de 0110 communicatie aan te passen (campagne indevuilbak.be en Palm)

Hoe zinvol zijn de 0110 concerten?

Op 1 oktober spelen meer dan 100 artiesten in Antwerpen, Gent, Brussel en Charleroi voor een gezamenlijk doel: verdraagzaamheid. Natuurlijk is het een goed idee om concerten voor verdraagzaamheid te organiseren. Maar, één week voor verkiezingen krijgt het initiatief onvermijdelijk ook de bedoelde politieke anti-Vlaams Belang lading. Dat is niet zonder risico. Maar na 15 jaar opgang van het Vlaams Belang mag er al eens wat risico genomen worden. Tom Barman heeft gelijk, niets doen wordt alsmaar riskanter dan wel iets doen.

Wat is het risico? Dat stemmen voor extreem rechts begrepen wordt als een teken van onverdraagzaamheid. Veel mensen stemmen op het Vlaams Belang niet zozeer uit onverdraagzaamheid maar uit onzekerheid, uit schrik voor de toekomst, uit angst voor het negatieve beeld dat over onze maatschappij wordt voorgehouden. Het feit dat het Vlaams Belang een verfoeilijke, racistische ideologie predikt beseffen ze niet of willen ze niet beseffen.

Hoe kunnen we deze Vlaams Belng stemmers overtuigen dat het Vlaams Belang absoluut geen oplossing is? Zeker niet door de Vlaams Belang kiezer te beschuldigen, zoals Karel De Gucht doet. Wel door een taal te spreken die de problemen erkent maar ook oplossingen aanreikt. Ook door te demonstreren dat de wereld er niet zo slecht uit ziet dan men denkt. Door te tonen dat warmte en begrip bestaat. Door toe te geven dat iedereen zich wel eens bezondigt zich aan (een beetje) onverdraagzaamheid. Want er zijn vele vormen van onverdraagzaamheid, niet enkel de onverdraagzaamheid ten aanzien van andere culturen.

De 0110 concerten zijn voor mij een uitstekend berekend risico. Ze zullen een positief klimaat van wederzijds respect, warmte en medemenselijkheid uitstralen. En wat vooral goed is aan die concerten is dat Will Tura, Sioen, Clouseau en Laura Lynn meedoen. Zij maken het echte verschil. Zij maken d¹er een heel breed podium van. Zij zijn het paard van Troye waarmee de concerten misschien toch nog het bedoelde positief politiek effect zullen hebben. Voor meer info zie www.0110.be . En bewonder er ook de hilarische videoclip van Jan Eelen met Tom Van Dijck in de hoofdrol.

Zet ‘m af.

Soms valt er van een schoonmoeder toch nog iets leren. Onlangs reden we naar zee en mijn vrouw probeerde haar moeder onderweg meermaals te bereiken. Zonder succes. De gsm werd gewoon niet opgenomen. In Veurne aangekomen vraagt mijn vrouw aan haar moeder:  “Zeg mama, we hebben je nu voor je verjaardag een gsm cadeau gedaan, en we hebben je onderweg de hele tijd opgebeld en je nam niet eens op”, En mijn schoonmoeder, erg filosofisch: “Natuurlijk niet, ik was met de buurvrouw aan het praten.” Slik. Daar stonden we met onze gsm vol knoppen. Heeft ze gelijk of heeft ze gelijk?

De homo rapidus. Hij wil en zal overal en op alle manieren bereikbaar zijn. In de hemel, op de aarde en op alle plaatsen. Business should overal go on. Privé wordt werk en omgekeerd. Wandelend op het strand van Oostduinkerke nog een zakelijke afspraak regelen. Op reis opgeschrikt worden door de laatste nieuwtjes op het bureau. Was dat de bedoeling?

Technische innovaties zijn een zegen. Ze verhogen ons comfort, zeker. Maar de mensen hebben telkens weer heel veel last om verstandig met nieuwe dingen om te gaan. Van de auto hoorde ik ooit eens de gevleugelde uitspraak: ‘het is niet de fout van de auto dat hij in de gracht rijdt, wel van de chauffeur’. Hetzelfde geldt voor al die technische dingen. Een innovatie heeft zijn voordelen maar ook zijn limieten. Maak er gebruik van als het nuttig is, maar laat het ding je leven niet beheersen.

Zo vind ik bv mensen die hun gsm niet kunnen afzetten tijdens een gesprek op restaurant of in een vergadering hoogst onrespectvolle wezens. Of nog erger: je zit met iemand lekker te praten en je gesprekspartner wordt gebeld en loopt gewoon weg. De onverlaat die opbelt gaat voor op uw lieftallige aanwezigheid. En dan heb je nu nog die nieuwe gsm hoorapparaten. Als je aan de verkeerde kant loopt heb je met een beetje geluk eerst niet eens in de gaten dat ze niet tegen jou lopen te praten.

De gsm als indringer is irritant en ergerlijk. Zet dat ding eens af. Zo belangrijk bent u nu ook weer niet. Niet opgebeld worden, dat is cool.

And the blog goes on ...

Yesterday August 10 we flew back from Osaka/Japan to Brussels. The Japan part of my blog comes to an end. Not the blog itself though!

Japan

Over the last 5 weeks I did spend a fantastic time in this country full of contradictions. It has a Western system but cannot be compared to any other Western society. It is an Asiatic country but cannot be compared to any other Asiatic country. In this strange land avant-garde rock is as popular as flower arranging. Bunraki, the centuries old puppet theatre, and tea ceremonies are still flourishing while you see the most eccentric dressed youngsters. You can find Zen gardens along with the most exciting nightlife. The salary men are formal during work hours but can be found minutes later drinking lots of sake in one of the many bars or gambling in one of the many psychedelic Pachinko casino’s. Japan has thousands of beautiful gardens and temples but also streets full of thousands of neonlights. Japans cuisine is special and authentic but every restaurant presents what it has to offer with plastic food displays at the entrance.

For sure, Japan still has a very own culture of which we don’t understand everything. Good for them. I enjoyed every second of my stay in their society. I like the country and the people.

Osaka

Last city of our tour through Japan. Not so high on the tourist hit parades, Osaka is however not short of impressive attractions: we visited one of the city’s most striking skyscrapers, the Umeda Sky Building where you can take a glass elevator up to the Floating Garden Observatory 170 m above the ground. We went also to a performance of Bunraku, the traditional puppet theatre. Very traditional but very nice to see. The Festival gate and Osaka Bay with Suntory Museum were rather disappointing. Evening dinner in a typical Osaka 'okonomiyaki' restaurant was a discovery. Osaka people love food, eating and life! And so did we.

Hiroshima.

Since August 6 1945 Hiroshima has become a synonym for the devastating effects of the atom bomb. It was impressive to visit the Peace Park, the Peace museum, the A-bomb dome (one of the few buildings left after the bomb, see picture) and to attend the ceremony of the 61st anniversary (we were lucky to be in Hiroshima on August 6). Today Hiroshima is also a testimony to the power of life over destruction: we saw also a vibrant reconstructed city of 1.5 million people.

Very Japanese: being formal

The Japanese habit of exchanging ‘meishi’ is well known. Business cards are essential equipment for businessmen to get in contact. This has also to do with the fact that there are many cases of Japanese names with the same pronunciation being written using different kanji characters. If you introduce yourself verbally only you have to explain the characters used to write your name. Exchanging business cards is easier and the etiquette going with the exchange is a nice way of formal introduction. Japanese can be very formal. Even one subway conductor taking over from another goes with a formal ritual.

Very Japanese: being informal

But Japanese can also be very informal, having fun, enjoying life, having a drink, eating a bite, ... after the working hours.

Miyajima.

The vermilion gate to the Itsukushima-shrine rising out of the sea is considered as one of Japan’s most beautiful views. We checked it and can confirm.

Very Japanese: the salary man’s commute.

People with really long commutes of more than two hours are not that exceptional in Tokyo. The phrase ‘I sleep a total of 8 hours a day on the train and at home’ is very applicable to many Tokyo commuters. In the subway lots of people seem to sleep all the time.

Very Japanese: Pachinko

Roulette and one-armed bandits are banned and there are no casinos. But the Japanese have ‘Pachinko’ instead, a multi trillion yen industry. The gambling machine looks similar to a vertical pinball. ‘Pachinko addiction’ has caused social problems like children left alone while their parents were playing Patchinko.

The ‘capital capital’ Kyoto

Kyoto has been the capital of Japan for more than thousand years. It lost this status in 1868 when the emperor Meiji moved his court to Tokyo. The inhabitants of Kyoto seem to still regret this unfortunate turn of history. A guide in Kyoto reminded in a subtle way that ‘Tokyo’ means ‘east of the capital’ and ‘Kyoto’ ‘capital capital’.
Kyoto inherited however an almost overwhelming legacy of ancient Buddhist temples, majestic palaces and gardens of every size and description of which ‘The Golden Pavilion’ (picture left) is probably the most famous.
Kyoto became world-famous again in 1997 when the United Nations held a conference in Kyoto on climate change. An agreement was found to reduce carbon dioxin emissions by 2008 and 2012, forcing a response by the industrialized economies. Results maintain to be seen).
Today, an impressive very modern steal-grey Kyoto station ’temple' can be admired. It was designed by Hara Hiroshi and includes the station, shopping mall, hotels and shops of all kind. Very modern and beautiful.

The beauty of a Japanese wedding ceremony.

the most important religions in Japan are Shintoism and Buddhism. Many Japanese adept to both religions (to be sure?). Although most young Japanese are not so great religious addicts anymore. But for the important moments in live such as births, funerals and weddings the ritual ceremonies are still popular. While visiting the Meiji-shingu shrine (shintoism) we could witness the grandeur and beauty of an official wedding. The classic family photo was an event for family and tourists. The whole mise en scene took almost an hour. Have a close look at the photographer clapping in his hands in an attempt to make the family laugh and at his assistant ringing a little bell to make the babies to be photographed smiling like little angels.

Tokyo: shop till you drop.

The first lady is in town. Since a few days Frieda, my wife, arrived in Tokyo also. So as from today the more touristy and funny part of my visit to Japan can start also. First trip: the beautiful little city of Nikko, 100 km north of Tokyo, with its many Buddhist temples  and Shinto shrines (among others: the world-famous Tosho-gu shrine). During the weekend we strolled around in Tokyo doing some shopping in Omotosando (the Champs-Elysees of Tokyo) and Ginza, watching Japanese in Harajuku (where teenagers dressed up as their favourite rock stars are a tourist attraction on their own-see picture), visiting the old town Asakusa (with its many little stalls), enjoying the young atmosphere of Shibuya, making a tour with the monorail to the new shopping mall of Odeiba. In Tokyo there is always something to visit or to see. ‘Shop till you drop’ is an understatement.

Some new stars are born.

Yes, we went to a karaoke. It is a must do in Japan. But the formula is different from what we know: every group gets his own little room where you can enjoy/endure the voices/noises of your teammates/singercompetitors. Saatchi Brussels and Saatchi Tokyo formed a splendid new band/choir/chickenrun.

Women only

At rush hours the subways are incredibly overcrowded. Which was for some men an open invitation to touch woman at intimate places. Recently the metro management introduced ‘the women only’ carriages: during weekdays and at some hours some carriages are not allowed for men. Personally, I felt discriminated because I didn’t find the ‘men only’ carriages :) .

The Japanese media and economy in some figures

Japan is the world’s 2nd largest economy with a gross domestic product of 4.4 billion US dollars (US: 11 billion, Germany 2.400 billion). Relatively low unemployment rate of 5%. Consumer confidence is increasing again after economy crash in mid 90ies. With the economic recovery the eagerness to consume has been on an increasing trend too.
Most trends start in Tokyo and have a quick roll out over the rest of the country. Products that are authentic, practical and trustworthy are most successful these days (see: success of Starbucks). But, in general, Japanese embrace IT. Life’s becomes more convenient and fun with high technology. Apple, Nintendo, Panasonic, Sony, … are having fun too. Internet is obviously enjoying an increasing interest also: on line shopping, stock trading on the net, … and blogging are growing rapidly!
Toyota is the top advertising spender (100,000,000 yen). TV is by far most important ad medium (35%). But Japanese society suffers from an information overload. Never saw so many messages of all kind per square meter as in Tokyo. Advertising in Japan is not known as super creative, but the ad next is nice.

The Japanese in some figures

There are 127 mio people in Japan. Almost 60% lives in 3 cities: Tokyo, Osaka and Nagaya. 50% of the population lives on 2% of the land. Japan is still a safe country: +/- 1.500 crimes per 100.000 people (US: 5.000 and UK 8.500)
The population is declining due to a negative birth rate. Only 3.2 persons per household in average. Average income of 4.000 US dollars net per month. But: Tokyo belongs to the TOP 3 most expensive cities (together with Moscow and London).
Not surprisingly, Japanese per capita calory intake is the lowest among all industrialized nations: average intake of 2.700 kcal (US: 3.700, UK: 3.300)

Visit to Mitsukoshi

Ginza is Tokyo's most exclusive shopping and dining district. A visit to the Mitsukoshi in Ginza is one of the most exclusive shopping experiences in this exclusive area. Store opens at 10 am with traditional bells and bows. Consumers dress up for a visit to this flagship store. Food is treated as jewels: peaches packed as expensive presents, cookies and desserts in beautiful packages, shop assistants in traditional clothes and if possible un peu de français parce que ça fait très qualitatif (with or without mistakes). The only one that will not like the visit is your wallet.

Hunting lions in Tokyo

“When you want to hunt a lion, don’t go the zoo, go to the jungle” (Kevin Roberts, Lovemarks). The best market research is the research you do by walking around in the market yourself. So I took a half-day off to visit some supermarkets and convenience stores in Tokyo. Noe, an interim at Saatchi Tokyo, was my guide to find the proper supermarkets and brands. If you don’t speak Japanese there is no other way. You hardly recognize a logo, most names are Japanese or translated into Japanese (see Ariel package in picture), and there are many (food) products that you just don’t know what it is. Or let's say that I didn’t know almost 1 out of 3 products. Noe had a good job in explaining me some of them. Apart from this ‘foreigner problem’, the supermarkets we visited were very clean, very well organized, the food looked very tasty, everything nicely packaged and presented, the store communication was (this time) efficient. I saw some nice little shopper marketing ideas.  The communication in these supermarkets was not too overwhelming, unlike a lot of the convenience stores that we visited (see picture).

A Belgium-Taiwan connection for Carrefour.

Interesting talk with Chris Fay, CEO Saatchi Taiwan, and his team on our common client Carrefour. We exchanged client information, retail experiences, differences and similarities of market situations in both countries, do’s and don’ts of traffic generating campaigns in both countries. We had to admit that we should have done this talk much earlier. We agreed concrete next steps.

Sunday July 23, working day.

Of course I am enjoying the Japanese way of life as good as I can, as you could see in articles below. But work goes on also. Japanese work hard. Till late in the evening and during the weekend. Today, Sunday July 23, there is al whole group of Saatchi people (including me!) at work almost during the whole day to finalize the presentation for a meeting with Starbucks tomorrow. On the agenda: the Starbucks Discoveries ready-to-drinks that were launched in Autumn 2005. Interesting project!

July 21/22: Belgian beers and Japanese fish

July 21 evening: how better could I celebrate the Belgian National Holiday then by initiating the Saatchi Tokyo people into the wonderful world of Belgian beers? Rodenbach, Hoegaarden, Stella Artois, Mort Subite, Kriek Boon, ... they will all see their market share go up in the coming weeks and months.

July 22 morning: very early up for an appointment with Aki at Tsukiji: sushi breakfast and visit to the Tsukiji fish market. It takes a tough man to survive 3 weeks Tokyo.

Meeting at Dentsu!

Today I joined Jack Mickle for a meeting at Dentsu. Dentsu is by far the biggest advertising agency in Japan. There is no country where one agency dominates that much the advertising market. Impressive building. Good talk with some Dentsu executives. The Japanese way: friendly, step-by-step, very detailed. Is Paris far from Brussels? No, 90 minutes with the Thalys, our Shinkansen. Paris is a nice suburb of Brussels. Worth a visit when you are in Brussels.

July 20, baseball and sushi.

Yesterday Jack and I went to a baseball game in the Tokyo dome. Jack did his utmost to explain me the rules of the game.  I'm making progress but I can't say I understood the whole game! Afterwards we solved almost all the problems of the world with some beers in a sushi bar. And: I'm appreciating the taste of sushis more and more!

My dinner with Cis!

The other night I went out for a dinner with Cis Paelinck. Cis is a remarkable guy. We did the same studies but he went for an international career. A man of missions impossible. Started in textile sector, bought a little brewery (!), then went for a marketing job in Zaire, had to leave when the Kabila troubles came, then joined Jan Callebaut and his market research company Censydiam. Worked for Censydiam in Singapore, Hong Kong and Japan. Then switched over to the advertisers side and became Vice President Lipton Marketing Operations Japan. Is working for 4 years now in Japan and survived successfully. He filled the whole evening with beautiful anecdotes of all the adventures he went through. And he introduced me to real life and business culture of the Japanese. The stories you don’t read in the tourist guides. The good and the tough characteristics of the Japanese. A man I won’t forget easily. Respect.
(on picture from left to right: Felix De Clerck, me and the one and only Cis Paelinck)

Heatwave in Europe?

Come and take a shower in Tokyo, it has been raining for several days now. And, Japanese are always in for something new!

sisomo in Japan!

sisomo is Saatchi language for ‘sight, sound and motion’. We are living in the screen age, screens are everywhere to make our lives more enjoyable. Have a look at this special screen I saw in a Japanese restaurant. There is one on every table and it functions like a menu. It is a touch screen and you can discover all the beautiful food this restaurant offers you. You can order 'on screen' or ask the waiter to come if you want more explanation. Once ordered you can watch little movies or commercials while waiting for your dinner. Children can play games or listen music. In Tokyo screen technology is everywhere.

Visiting the Nakamura family

Monday evening I was invited in the house of the grandparents of Noe, a Saatchi employer: Sumiko (grandmother) and You (grandfather) Nakamura. Interesting to discover how Japanese really live. More pictures in Japan Photo Album.

A tourist in Tokyo.

I’ve been discovering Tokyo over the last days. Have a look at my Japanese photo album (column left below)

Went to the national Theatre of Japan. Saw a performance of Kabuki, traditional Japanese theatre. Originally the principal entertainment of the urban merchant classes, Kabuki is today the traditional popular theatre of Japan. Very visual, very expressive.

Went to Shibuya, the trendy area for Tokyo’s youth (so the place to be for me). Impressive crowds on the crossroads. A variety of shops, department stores, restaurants and bars. And thé Apple shop. My personal Lovemark, the Apple store shrine. Bought myself an IPod video. A very Japanese present.

Saw the special smoking areas. Smokers are isolated in a not so subtle way. In special smokey corners they can help each other in getting cancer.

Went to Meiji-jingu, one of Japan's most elegant Shinto shrines. With ritual cleansing of hands and Mouth. Before entering the Meiji-jingu Shinto shrines you are supposed to clean your hands and mouth to set your mind at ease. Saw several beautiful traditional marriages. Beautiful costumes.

Saw the counterculture youth hanging around near the entrance of the traditional Meiji-Jingu shrine. Unbelievable contrast with rather formal clothing of Japanese in general.

Went to Ginza, the birthplace for Tokyo’s department stores and still the center for every form of shopping.

Almost a week in Japan now.

Almost a week in Japan now. Time goes fast. Pretty involved in a number of jobs at Saatchi Tokyo.

Happy to be involved in a very interesting brand exercise for Starbucks. Team of Shinogi Nobutaka, Eriko Isoda and Kaori Nishii did an interesting Xplore exercise. How is coffee perceived in Japan? What is Starbucks for Japanese?  What is Starbucks Discoveries (coffee ready-to-drinks) for Japanese? Good research exercise, nice to be in the role of planner again. Good talk with Tony Williams, one of the creatives (on a Saturday afternoon, working!). Intelligent strategically creative. Presentation Tuesday July 18. I will participate. Looking forward, because I think we have a very good concept.

Happy to be involved in Toyota and discover how Saatchi Tokyo works for Toyota. Team of Chris Doyama, Natsuki Yamamoto and Kosuke Mizutani dis very well organized, if you ask me. Friday evening we had a meeting with Toyota people at Toyota. Kind of status meeting. Most, not everything, went well. I invited the two senior Toyota marketing people for a visit to my agency when they are in Brussels. Hope they will come, would be fun. Where are you from?, they asked. From the most important agency in the Saatchi & Saatchi network, I answered. Oh New York! No, Brussels. I can only hope they like my jokes.

Third project I am working on is Guinness. Oh what a beautiful brand. And, new biz, aha that’s what I like. But, for a Belgian lover of Belgian beers quite a challenge to be involved in the exercise of how to make an Irish beer popular in Asia/Pacific and Japan. Can you follow? But I will not disappoint the guys.

Almost a week in Japan now. And enjoying. The weekend is coming, lets go for some tourist traps and culture now. Tokyo, where are you?

July 13, Shibuya

Went out for dinner in Shibuya with Felix De Clerck. Shibuya: never saw so many people on so few square metres. We went to Gonpachi, a traditional Japanese cuisine, serving "soba noodles and kushi-style skewered delicacies". Not sure what we have been eating but we were very hungry (it was oke!!).  Good to speak Dutch again for a whole evening. Good talk about us, Tokyo, Belgium, the world, the cosmos. Back home with a - for a change - not overcrowded subway.

On the move in Japan

One of the things that strikes me every day is how efficient and well-organized transport is in Tokyo. In the subway everything is well indicated, even for strangers it is possible to find your way in … and out. I don’t know how many people are moving around every day. Must be millions. Japanese are also very innovative. They are perfectionists. The slightest flaw in anything attracts their attention and they cannot rest until it is eliminated. In general, some Japanese explained me, there is a strong tendency for the Japanese to try to improve on any job they undertake, particularly when using technology. At Toyota people are encouraged and getting important incentives (up to 200,000 yen) to come up with ideas to improve the product they are making or they way they are fulfilling their daily job. In the Tokyo Subway you can see some other funny proofs of this desire to improve on a process. Never a dull moment. Always something new to discover

 

 

First days in Tokyo

Monday July 10, we made a fantastic trip to Toyota City. With Aki as our perfect guide and leader and with the Novartis people Fred (and son Teddy), John and Alex as colleague visitors. Breakfast meeting at French kitchen in Grand Hyatt. Very chique. Move to Shinagawa station. Seeing the millions of Japanese people flowing out the Shinagawa station and into the city in itself was a spectacular view. We were like fish swimming upstream when entering the station. With Shikansen (bullet train) to Nagoya station, move to Marriott Hotel that took us with mini bus to Toyota City. Japanese lunch en route. I had chosen for a chicken and rice lunch pack, which turned out to be Fish and rice. It was … ok. Visit the Toyota Exhibition Hall. Wow. Impressive overview of Toyota history, philosophy and dreams. See pictures in Japan Photo album. Certainly the I-foot, one-person car and Toyota partner robot were great. “The Toyota Partner robots are designed as our assistants helping us realize a joyful and rich society.” Couldn’t buy one on the spot unfortunately. Then, very interesting visit to Tsutsumi plant where Toyota makes their most innovative product: The Toyota Prius. Huge plant, impressed by organization and discipline. Back to Nagoya and with bullet train back to Tokyo. Taxi to Wistin Hotel for interview with Miki Takeyoshi, an ex-Toyota executive. A 75 years young very wise man. He worked his whole career in one c company, like many Japanese. Good talk about Toyota culture and their innovation capabilities. Move to Bamboo Grassy for dinner with group and Jack Mickle, CEO Saatchi Tokyo, joining us. Plenty of sushi’s and other Japanese specialties. And beer and sake. Great day to start my visit to Japan!
Tuesday July 11. First day at Saatchi’s. Getting acquainted with all the Saatchi people. Meeting people, reviewing some clients. Listening to their credentials presentation. First impression: a young, dynamic team, doing a splendid job over the last years in re-inventing Saatchi in Japan. I will have a nice time over the next weeks here.

July 9, 04 am Belgian time, 11 am Japanese time, just arrived

I won't tell long stories now if you don't mind. But I don't want to disappoint those that visit my blog today: I arrived safely, I am obviously suffering from the jetlag, but I am fine.  The 12 hours flight went very well. Traveling in Business class is really great. The nice taxi lady that you see here brought me to my apartment and was my first guide. Apartment is cool. Tokyo is overwhelming. But the Saatchi people are doing a great job to make it comfortable for me. Just had Aki Yamazaki, Account Director at saatchi Tokyo, on the phone to welcome me and make appointments for tomorrow. Also had Jack Mickle, the CEO of Saatchi Tokyo to welcome me and I will have a bite with him this evening. Have a look at my first Japanese pictures in the Japan Photo album. See you.

Ready to go

These days I am preparing everything for my stay in Japan. Here is how I am folding my shirts while exercising my first words of Japanese.

Leve de Walen, de Zwitsers, de Noren, de Japanners en de Brazilianen.

Zaterdag 8 juli vertrek ik naar Tokyo. Ik word enkele weken co-baas van Saatchi Japan. Het idee kwam van Kevin Roberts, grote baas van Saatchi & Saatchi worldwide, himself. Een jaar geleden lanceerde hij ‘Saatchi & Switch’: mensen met gelijkaardige functies uit zeer verschillende bureaus uitnodigen tijdelijk van job te wisselen. Met als doel mensen en culturen te mixen en ervaringen in het Saatchi netwerk te laten circuleren. Conference calls en intranetsites zijn prima, concrete ervaringen nog veel beter. Ik vond dit een fantastisch initiatief en heb me dan ook op zo’n Saatchi & Switch ingeschreven. Vanaf maandag 10 juli ga ik een tijdje meedraaien in het Japanse Saatchi.

Deze week had ik een interessante discussie met een marketingcollega. Zij bekloeg zich over het feit dat Vlaamse marketeers te weinig weten over de Waalse media en manier van leven en omgekeerd. Dat de gestage federalisering van België een slechte zaak zou zijn voor deze samenleving. Ik zei: wat een heel vervelend miniprobleem. Ik heb gezegd dat ik niet begrijp dat velen niet begrijpen dat het al lang geen kwestie meer is van Vlaamse en Waalse culturen, maar van zeer vele culturen. Dat ik niet begrijp dat men de rijkdom niet inziet van het kennismaken met andere mensen, talen, culturen en vormen van samenleven. Dat ik niet begrijp dat men niet beseft dat Internet en de hele telecom de wereld fundamenteel heeft veranderd. Dat ik niet begrijp dat men het niet normaal vindt dat armere culturen zich zullen mixen met rijkere culturen. Dat ik wel begrijp dat de multiculturele samenleving niet simpel te organiseren maar wel onvermijdelijk is. Dat ik ook wel begrijp dat elke cultuur hard aan zijn eigen groei en bloei zal blijven timmeren maar dat al die culturen wel zullen moeten samenleven. Zoals op het WK voetbal ieder land zijn vel zeer duur verkoopt maar iedereen uiteindelijk vooral van voetbal houdt.

Ik ben helemaal geen globbetrotter of fanatieke globalist. Ik heb altijd wel uitgekeken naar nieuwe ontmoetingen en ervaringen. En zo komt het dat we goede Zwitserse vrienden hebben, dat de ene dochter een jaar naar Nieuw-Zeeland is vertrokken en de andere dochter een jaar naar Venezuela, dat een goede vriend een Noor is, dat we negen maanden een Columbiaanse bij ons thuis hadden en dat ik nu even naar Tokyo vertrek. Iemand zei me nu dat ik alsmaar meer een multiculturele Vlaming word. Ik heb nog veel werk denk ik, maar het is wel een mooie eretitel. Ik wens het iedereen toe. Leve de Walen, de Zwitsers, de Japanners en de Noren. En leve de Brazilianen die een volgende keer de wereldcup zullen winnen.